Welk deel wil vandaag gehoord worden. Elk OORdeel is er één naar jezelf. Durf jij eerlijk te kijken, horen, te reflecteren en te voelen en vergeven?

Vergeving is geen daad van zwakte. Het is de moed om je eigen hart te bevrijden. Mahatma Gandhi

De zoektocht naar helderheid, zonder ruis

"En wie ben jij in de stroom van gedachten en kan je ook kijken ernaar?"

Hoe werkt dat: een shift in trilling verandert je realiteit?

Vertrouwen is een keuze Wanneer je kiest — bewust of onbewust — om in vertrouwen te gaan zitten, verschuift je perspectief.

Hoe beleef jij nu eigenlijk tijd, en waarom maken we ons er zo druk om?

"Merken die voelen, overleven. Merken die alleen zenden, verdwijnen."

Jij bent perfect. Perfect in al jouw imperfectie. En alles is.

De meeste mensen stellen zichzelf – vaak onbewust – de vraag: “Wat heb ik nodig om oké te zijn?” Maar is dat wel de juiste vraag?

“Jouw frequentie is je visitekaartje aan het universum, jouw buitenwereld. Niet wie je lijkt te zijn —maar wat je werkelijk uitzendt.”

"Identiteit is nooit af — ze beweegt, verandert en weerspiegelt ons telkens opnieuw, net als de route die we kiezen."

De enige concurrent die je echt in de weg zit? Is je eigen twijfel.

Hoe mijn roots mijn werk als Merkarchitect vormgeven.

Waarom de toekomst van marketing verdacht veel lijkt op het verleden (maar dan met AI-superkrachten)

“The universe is not outside of you.  Look inside yourself; everything that you want, you already are.” – Rum

Vincent Latoel - Agogisch coach gespecialiseerd in het verbeteren van mentale kracht dmv bokstherapie.

Je weet het. Je voelt het. En toch....

Iᴋ ʟᴇᴇs, ɪᴋ ʟᴇᴇʀ, ɪᴋ ʟᴇᴇs ᴏᴍ ᴛᴇ ʟᴇʀᴇɴ. Jaren geleden ben ik gestart met mijzelf te leren kennen, maar dan ook écht te leren kennen. Het was niet eens de bedoeling om dit pad in te slaan, maar in ene stond ik daar. Herken je dat? Dat je in ergens staat en je jezelf afvraagt hoe je hier eigenlijk beland bent? Ik kwam erachter dat ik heel 'bleu' was in dit stuk. Ik was enthousiast ergens over en ging me hierin verdiepen. Dat ik hiermee iets wezenlijks zou veranderen in mijzelf, was mij misschien wel verteld, maar was in ieder geval niet blijven hangen. Om in beelden te schrijven... Ik stapte, weet ik nu, een rollercoaster in en voordat ik er erg in had, zat ik bovenin de achtbaan in mijn karretje met lichte paniek in mijn ogen, klaar om de diepte in te storten met volle vaart. Ondanks dat ik het doodeng vond, allerlei excuses had en al mijn angsten uitvergroot werden door de impact die dit zou kunnen krijgen, greep ik me vast aan het karretje en liet ik me naar beneden storten. Eenmaal beneden en tot stilstad gekomen, ging ik eens terugdenken wat er nu eigenlijk precies gebeurd was. Dit alles was in een tijdsbestek van 4 jaar. Ik had alles gedaan wat ik geleerd had, was succesvol. Ik mocht mijn eigen sausje over mijn dingen gooien en draaide succesvol mee in de scene waar ik me toentertijd bevond; stond op podia trainingen te geven voor honderden mensen (jaja, ík die opgroeide als stotteraar) en heb de mooiste plekken ter wereld gezien. Ik werd gewaardeerd om mijn mening, mijn verhaal, mijn succes, mijn visie en om hoe ik was... maar die persoon zag ik zelf helemaal niet in de spiegel en dat voelde zo gek. Daar wilde ik wat mee. Een heftig proces, maar dankbaar, want anders had ik nu denk ik niet gestaan waar ik nu sta. Ik ging leren anders te kijken naar mijn verleden, naar mijn heden en zelfs mijn toekomstvisie veranderde. Ik heb veel gelezen, veel trainingen op opleidingen gevolgd, maar elke keer weer kwam dat ene hoofdstuk terug... ZELFBEELD. Wat een rot hoofdstuk was dat toch! Waar ik dacht ook deze 'master' te zijn, bleef hij maar terugkomen en mij aangrijpen. Het belemmerde mij in mijn vooruitgang, in mijn zakelijk (en ook privé trouwens) functioneren en ik wist ook dat dit zou blijven belemmeren wanneer ik het niet écht aan zou gaan. Na anderhalf jaar hoor ik dat stemmetje nog steeds wel, maar ben ik ervan overtuigd dat dit is om mij scherp te houden. Je wordt meerdere malen getest in hetgeen je wezenlijk verandert, om zo te zien of dit echt uit je systeem is. Ik heb geleerd, ben aangesproken en ondersteund door mijn gezin, familie en vrienden. Maar ook mensen die verder van mij vandaan staan, die zich helemaal niet bewust zijn geweest van hun uitspraken of advies, hebben mij geholpen om dat lastige boek uit te lezen. Ik heb dat boek "zelfbeeld" eindelijk uit kunnen lezen. Hij ligt nog wel in het zicht op mijn stapel, maar ik ben met een volgend boek gestart. En hoe waardevol is het dat mensen mij nu vragen welk boek ik aan het lezen ben? Dat ze met mij mee willen lezen of een ander boek van mijn gelezen, geleerde stapel willen lenen... en dat dit kan, omdat ik ze uit heb. Ik hoop dat je tussen de regels door kunt lezen, dat een boek niet altijd een kaft, bladzijdes en hoofdstukken nodig heeft, maar dat veel waardevolle lessen ontstaan om ons heen. Wᴇʟᴋ ʙᴏᴇᴋ ʙᴇɴ ᴊɪᴊ ᴀᴀɴ ᴛ ʟᴇᴢᴇɴ?