Iᴋ ʟᴇᴇs, ɪᴋ ʟᴇᴇʀ, ɪᴋ ʟᴇᴇs ᴏᴍ ᴛᴇ ʟᴇʀᴇɴ. Jaren geleden ben ik gestart met mijzelf te leren kennen, maar dan ook écht te leren kennen. Het was niet eens de bedoeling om dit pad in te slaan, maar in ene stond ik daar. Herken je dat? Dat je in ergens staat en je jezelf afvraagt hoe je hier eigenlijk beland bent? Ik kwam erachter dat ik heel 'bleu' was in dit stuk. Ik was enthousiast ergens over en ging me hierin verdiepen. Dat ik hiermee iets wezenlijks zou veranderen in mijzelf, was mij misschien wel verteld, maar was in ieder geval niet blijven hangen. Om in beelden te schrijven... Ik stapte, weet ik nu, een rollercoaster in en voordat ik er erg in had, zat ik bovenin de achtbaan in mijn karretje met lichte paniek in mijn ogen, klaar om de diepte in te storten met volle vaart. Ondanks dat ik het doodeng vond, allerlei excuses had en al mijn angsten uitvergroot werden door de impact die dit zou kunnen krijgen, greep ik me vast aan het karretje en liet ik me naar beneden storten. Eenmaal beneden en tot stilstad gekomen, ging ik eens terugdenken wat er nu eigenlijk precies gebeurd was. Dit alles was in een tijdsbestek van 4 jaar. Ik had alles gedaan wat ik geleerd had, was succesvol. Ik mocht mijn eigen sausje over mijn dingen gooien en draaide succesvol mee in de scene waar ik me toentertijd bevond; stond op podia trainingen te geven voor honderden mensen (jaja, ík die opgroeide als stotteraar) en heb de mooiste plekken ter wereld gezien. Ik werd gewaardeerd om mijn mening, mijn verhaal, mijn succes, mijn visie en om hoe ik was... maar die persoon zag ik zelf helemaal niet in de spiegel en dat voelde zo gek. Daar wilde ik wat mee. Een heftig proces, maar dankbaar, want anders had ik nu denk ik niet gestaan waar ik nu sta. Ik ging leren anders te kijken naar mijn verleden, naar mijn heden en zelfs mijn toekomstvisie veranderde. Ik heb veel gelezen, veel trainingen op opleidingen gevolgd, maar elke keer weer kwam dat ene hoofdstuk terug... ZELFBEELD. Wat een rot hoofdstuk was dat toch! Waar ik dacht ook deze 'master' te zijn, bleef hij maar terugkomen en mij aangrijpen. Het belemmerde mij in mijn vooruitgang, in mijn zakelijk (en ook privé trouwens) functioneren en ik wist ook dat dit zou blijven belemmeren wanneer ik het niet écht aan zou gaan. Na anderhalf jaar hoor ik dat stemmetje nog steeds wel, maar ben ik ervan overtuigd dat dit is om mij scherp te houden. Je wordt meerdere malen getest in hetgeen je wezenlijk verandert, om zo te zien of dit echt uit je systeem is. Ik heb geleerd, ben aangesproken en ondersteund door mijn gezin, familie en vrienden. Maar ook mensen die verder van mij vandaan staan, die zich helemaal niet bewust zijn geweest van hun uitspraken of advies, hebben mij geholpen om dat lastige boek uit te lezen. Ik heb dat boek "zelfbeeld" eindelijk uit kunnen lezen. Hij ligt nog wel in het zicht op mijn stapel, maar ik ben met een volgend boek gestart. En hoe waardevol is het dat mensen mij nu vragen welk boek ik aan het lezen ben? Dat ze met mij mee willen lezen of een ander boek van mijn gelezen, geleerde stapel willen lenen... en dat dit kan, omdat ik ze uit heb. Ik hoop dat je tussen de regels door kunt lezen, dat een boek niet altijd een kaft, bladzijdes en hoofdstukken nodig heeft, maar dat veel waardevolle lessen ontstaan om ons heen. Wᴇʟᴋ ʙᴏᴇᴋ ʙᴇɴ ᴊɪᴊ ᴀᴀɴ ᴛ ʟᴇᴢᴇɴ?

Welk verhaal leef jij – en van wie is het eigenlijk?

Welk verhaal leef jij – en van wie is het eigenlijk?

Vᴀɴ ᴅᴇ ᴡᴇᴇᴋ ʜᴀᴅ ɪᴋ ᴇᴇɴ ɢᴇsᴘʀᴇᴋ ᴍᴇᴛ ᴇᴇɴ ᴡɪᴊs ᴍᴀɴ. Het ging over relaties, over jezelf kunnen zijn en waarom relaties slagen, maar ook waarom relaties soms niet werken. Hij vertelde mij dat we allemaal opgroeien en normen en waarden mee krijgen in onze opvoeding. Ouders doen naar beste kunnen hetgeen zij juist achten en zo groeien wij mensen op. Vaak hebben zij dit ook weer aangeleerd van hun ouders, dus het gaat generaties door. Of het de waarden en normen zijn die jij als persoon zelf belangrijk vindt, is nog helemaal niet aan de orde. Het doel van opvoeden is om je kroost zo voorbereid mogelijk de grote wereld in te sturen. Dat ze lessen geleerd hebben, dat ze weten van de gevaren (alsof we alle gevaren altijd voor ze kunnen voorkomen; ook dat is een illusie in opvoeding) en weten wat de grote wereld van ze verwacht. Wanneer je dan als kind, dus ook jij die dit leest, groter wordt en het label 'volwassen' krijgt, ben je helemaal klaar om je eigen leven te gaan leiden, al je geleerde lessen mee te nemen en de maatschappij in te stappen. Maar weet je? Eigenlijk begint het dán pas ! Je zult gaan ontdekken of hetgeen jou aangeleerd is, ook daadwerkelijk bij jou past. Zijn het jóuw normen en waarden of wordt dat van je verwacht? Wat vind jij prettig en wat voelt niet prettig voor jou? Vaak heeft dit ook met referentiekaders te maken; waar ben je opgegroeid, hoe ben je opgevoed, door wie ben je groot gebracht... allemaal side-effects van jouw gevoel van 'veiligheid,' 'normen en waarden' en 'belevingsperspectief.' Sommige mensen zullen dit hun leven volhouden en leven volgens de verwachtingen van 'zo is het leven,' maar veel mensen gaan zichzelf tegenkomen. Ze gaan zichzelf afvragen waarom ze de dingen doen die ze doen, waarom ze de baan hebben die ze hebben, waarom ze de keuzes maken die ze maken, waarom de partner hebben die ze hebben. Veel waaroms dus. En wanneer je dit pad dat 'persoonlijke ontwikkeling' heet eenmaal opstapt, komen er een nog 2 veel belangrijkere vragen... wat en hoe. Wᴀᴛ? Wat wil ik in mijn leven? Wat vind ik belangrijk? Wat is mijn mening? Wat is mijn visie? Wat zijn mijn normen en waarden? Wat als ik zelf de keuze en vrijheid heb om dingen te doen... Wat zou ik dan doen? Hᴏ ᴇ? Hoe wil ik mijn leven ingericht hebben? Hoe wil ik de dingen doen en de keuzes maken? Hoe wil ik invulling geven aan mijn leven? En dan direct samenhangend hierin, Hoe geef ik invulling in het leven van anderen om mij heen? Relaties kunnen dan anders worden en mensen kunnen 'samen op verschillende paden' gaan lopen, je kunt uit elkaar kunt groeien, zonder dat je je ervan bewust bent dat dit proces gaande is. Daarom is in elk soort relatie (zowel liefde, vriendschappelijk en zakelijk) communicatie en openheid essentieel; het is letterlijk van levensbelang wanneer je iets wilt laten slagen. Hij weet dat het aangaan van de confrontatie met jezelf, met je beperkende overtuigingen en geconditioneerde patronen, dé manier is om bij jezelf te komen; om erachter te komen wie jij bent. Dat dit een heftig, intens en lang proces kan zijn, is niet zo heel gek; iets wat soms bijvoorbeeld wel 40 jaar hetzelfde is gebleven en dan veranderd 'wil' worden, kost tijd, pijn, frustratie, verdriet en angst... maar het proces is de moeite waard en wanneer je dit bewust beleefd, zal je stapje voor stapje steeds vaker voelen, dat dit JIJ bent! ... Jᴇ ᴡᴏ ʀᴅᴛ ᴘᴀs ᴊᴇᴢᴇʟғ, ɴᴀᴀʀᴍᴀᴛᴇ ᴊᴇ ᴏᴜᴅᴇʀ ᴡᴏʀᴅᴛ. Wijze man hé, die man van mij?

“ʏᴏᴜ ᴄᴀɴ'ᴛ ᴄʜᴀɴɢᴇ ᴛʜᴇ ᴘᴇᴏᴘʟᴇ ᴀʀᴏᴜɴᴅ ʏᴏᴜ, ʙᴜᴛ ʏᴏᴜ ᴄᴀɴ ᴄʜᴀɴɢᴇ ᴛʜᴇ ᴘᴇᴏᴘʟᴇ ᴀʀᴏᴜɴᴅ ʏᴏᴜ.

HOW YOU DO ONE THING, IS HOW YOU DO EVERYTHING

Vertrouwen of Angst: Hoe Onze Conditionering Ons Leven Vormt

5 TIPS OM JE KIND BETER TE BEGRIJPEN

HOW YOU DO ONE THING, IS HOW YOU DO EVERYTHING